🕰 “Nee, even wachten zegt ze….” dwars door ons gesprek heen. En terwijl iedereen naar haar kijkt – in mijn herinnering is ze zelfs gaan staan, maar in werkelijkheid zit ze gewoon, stevig op haar stoel – doet ze haar zegje.
Er trekt een glimlach om mijn mond. Al die jaren dat we samen in de opleiding zaten werd er door haar heen gesproken; we spraken daar ook wel eens over, dat ze soms onderbroken werd en waarom dat steeds gebeurde. “Ik heb dat heel vaak” vertelde ze dan.
Tot die dag, de laatste dag van onze cursus: ze nam de ruimte die ze nodig had en sprak. Ze maakte haar punt én sprak uit wat ze zou gaan doen. Haar plannen ter uitvoer brengen: Het was tijd.
Hoewel wij al veel eerder haar talenten zagen en haar -bij wijze van spreken- haar pad ‘op wilden duwen’. Had zij tijd nodig om het helder te krijgen. En dan niet helder krijgen wat WIJ voor haar wensten, maar dat wat in haarzelf zat.
Dingen doen vanuit een intrinsieke motivatie. Niet omdat de ander het zegt. Niet om het ego van de ander te strelen, maar omdat je het vanuit je allerdiepste kern voelt. Dat kost (soms) tijd – en geloof me, voor een geboren Ram als ik, is ‘wachten’ en ‘rustig aan’ best uitdagend ;-).
Jaren terug leerde ik:
🏋🏼♀️ hoe ik mezelf krachtig neer kon zetten en dingen kon doen die ik niet voor mogelijk achtte.
🤩 hoe fijn dat voelde als ik het had gedaan, altijd hongerig naar meer
Maar de keerzijde was:
🪹 dat ik zag hoe ‘leeg’ het was: altijd maar voor veel en meer te gaan
🤷🏼♀️ dat ik zelf niet goed wist waarom ik het deed
☀️ dat ik de kleine dingen amper meer zag
😞 en dat het mij (uiteindelijk) uitputte
Het lijntje tussen het veilige comfort, het spannend vinden maar het toch doen of het (laten) forceren, is dun. Ik denk dat het voor iedereen goed is om af en toe even stil te staan bij je plannen en je af te vragen hoe graag je het zelf wilt en/of je allerlei excuses bedenkt om iets niet te doen. Soms is het namelijk jouw tijd nog niet, ook al schreeuwt de hele wereld tegen je hoe fantastisch het plan voor jou is. Blijf bij jezelf, doe het niet voor de ander. Soms kost dat even tijd.
