Deze tekst doet mij erg denken aan een mop die ik wel eens vertel. Over sneeuwwitje, de zeven dwergen én die leuke prins.
Tijdens het vertellen bouw je de spanning op door de mensen écht mee te nemen in het verhaal. Je wéét dat er iets komt, je wéét dat het een mop is, je weet dus al zo ongeveer wat er komen gaat en toch blijf je luisteren. Waarom?
De manier waarop je wordt meegenomen in het verhaal, de opbouw, de spanning, de MANIER waarop je het verteld dát is waarom mensen blijven luisteren.
Niet voor niets wordt er vaak gezegd, ‘men onthoudt meestal niet de woorden die je sprak, maar wél het gevoel dat jij ze gaf’.
Ik gun jullie oprechte, enthousiaste, empowering momenten. En jij? Welk gevoel zou jij je volgers willen geven en hoe zou je dat nog meer kunnen doen?
