Misschien herken je deze foto, is van november, toen ik @larissavdk bezocht op Curacao.
Ik herinner mij nog zo goed hoe ik me voelde bij deze foto!
Zo vol van leven, krachtig, sterk en vol van waarnaar toe ik op weg was.
Het was ook zo fijn om daar te zijn, te zitten naast Larissa in de auto – wind door onze haren, muziek op, werken aan het strand, donkere zwoele avonden, happy hour bij chill, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het is bijzonder hoe je, als je terugkijkt pas ziet wat er gebeurde het afgelopen jaar. Ik stond meer op ‘overleven’ dan ‘leven’ – zoekende naar wat anderen de beste keuze voor mij vonden.
En hoewel ik al eerder opschreef dat ik moest stoppen met zoeken naar het vinden van antwoorden in de wijsheid van anderen (jaja lees die zin nog maar eens) is dat precies wat ik nog lange tijd deed.
Stoppen met zoeken naar het vinden van antwoorden in de wijsheid van anderen
Maar dat is nu klaar! Ik kan het zelf, en waar ik hulp nodig heb, vlieg ik die in. Ik hoef het niet alleen te doen.
Dat zag ik afgelopen week maar weer bij de samenwerklunch- hoe we als groep elkaar aanvulden, de tijd namen om te luisteren, echt en oprecht. Om te mogen zijn, te leren, te groeien. Geweldig om dat eindelijk te mogen en kunnen faciliteren!
Het voelt als vliegen – WoW ❤️❤️❤️
